Worona
Worona (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. hydrol. rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Bystrzycy Nadwórniańskiej[1][2]
- (1.2) geogr. hydrol. rzeka w obwodach penzeńskim, woroneskim i tambowskim Rosji, prawy dopływ Chopru[3]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Worona Worony dopełniacz Worony Woron celownik Woronie Woronom biernik Woronę Worony narzędnik Woroną Woronami miejscownik Woronie Woronach wołacz Worono Worony
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1-2) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Worony • nad Woroną • Worona wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Worony • pływać / płynąć Woroną
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1-2) rzeka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 349.
- ↑ Hasło „Worona” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo. Warszawa, 1893.
- ↑ Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński, Polskie nazewnictwo geograficzne świata, PWN, Warszawa 1959, s. 193.