Wikisłownikarz:AlkamidBot/sjp/wszystkie/75

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zweryfikowane=nie weryfikator=

bajeczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wspaniały, niezwykły[1]
(1.2) dotyczący bajki[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) bajkowy
(?.?) pot. bajeczny, błogi, pot. fajny, pot. kapitalny, lekki, miły, przyjemny, rozkoszny, słodki, pot. super[2]
(?.?) baśniowy, nieziemski
(?.?) bajkowy
antonimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „bajeczny” w: SJP.pl.
  2. synonimy.ux.pl.

bankiet (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wystawne przyjęcie urządzone w celu uświetnienia jakiejś uroczystości lub uczczenia jakiejś osoby[1]
(1.2) część fundamentów znajdująca się najniżej, w gruncie nośnym[1]
(1.3) nasyp ziemny zabezpieczający tory kolejowe, szosę lub jakiś wykop przed napływem wody[1]
(1.4) przeszkoda jeździecka na hipodromie[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) bankieta
(?.?) przest. asambl, raut
(?.?) feta
antonimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „bankiet” w: SJP.pl.

bębnić (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) grać na bębnie[1]
(1.2) uderzać w coś wielokrotnie wytwarzając niskie dźwięki[1]
(1.3) pot. rozpowiadać coś, powtarzać wielokrotnie[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(?.?) uderzać w bęben
(?.?) dudnić, huczeć, kląskać, kłapać, stukotać, tarabanić, tętnić, tłuc się, tupać, walić[2]
antonimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Hasło „bębnić” w: SJP.pl.
  2. synonimy.ux.pl.

błyskotliwy (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) inteligentnie dowcipny[1]
(1.2) daw. połyskujący, świecący, mieniący się[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(?.?) efektowny, fantastyczny, fascynujący, niesamowity, olśniewający, oszałamiający, porywający, powalający, rozbrajający, zapierający dech, zniewalający[2]
(?.?) pełen wdzięku, pełen wigoru, książk. przedni, rewelacyjny, rozrywkowy, przest. setny, szampański, wystrzałowy, wyśmienity, znakomity[2]
(?.?) bystry, pot. cwany, genialny, inteligentny, kuty na cztery nogi, pot. lotny, pot. łebski, mądry, myślący, nie w ciemię bity, niegłupi, rozwinięty, sprytny, pot. szczwany[2]
(?.?) bystry umysłowo, chłonny, dowcipny, giętki, inteligentny, pot. łatwo kojarzący, obdarzony zdolnościami, pojętny, rzutki, książk. sposobny, umiejętny, utalentowany, uzdolniony, przest. zdatny, zdolny[2]
(?.?) książk. kreacyjny, kreatywny, obdarzony wyobraźnią, oryginalny, pomysłowy, twórczy, zmyślny[2]
antonimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „błyskotliwy” w: SJP.pl.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 synonimy.ux.pl.

bombowy (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do bomby, bombowca[1]
(1.2) przen. pot. efektowny, zapierający dech w piersiach, fajny[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(?.?) pot. bajerancki, pot. bombowy, przest. byczy, pot. fajny, pot. fajowy, przest. klawy, nadużywane kultowy, przest. morowy, pot. odjazdowy, pot. odlotowy, pot. szałowy, pot. wdechowy, pot. wyczesany, pot. wypasiony, pot. wystrzałowy[2]
antonimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „bombowy” w: SJP.pl.
  2. synonimy.ux.pl.

czarownik (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zajmujący się magią, czarami[1]
(1.2) w wierzeniach lub baśniach: mężczyzna posiadający czarodziejską moc[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(?.?) czarnoksiężnik, czarodziej, mag, magik[2]
antonimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „czarownik” w: SJP.pl.
  2. synonimy.ux.pl.

camera (język polski)[edytuj]

wymowa:
‹kamera›
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) urządzenie do rejestracji obrazu (czasem dźwięku)[1]
(1.2) komora między obiektywem a kliszą aparatu[1]
(1.3) w dawnej Polsce urząd zarządzający dobrami królewskimi[1]
(1.4) daw. zamknięte pomieszczenie, cela, komora[1]
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „camera” w: SJP.pl.