Przejdź do zawartości

Weronika

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: weronika

Weronika (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌvɛrɔ̃ˈɲika], AS[verõńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Weronika w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Lubię Weronikę za jej poczucie humoru.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pani Weronika • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Weronika • kobieta imieniem (o imieniu) Weronika • święta / błogosławiona Weronika • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Weronika • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Weronika • otrzymać / dostać / przybrać imię Weronika • dzień imienin / imieniny Weroniki • na Weronikę (o dniu)
synonimy:
(1.1) zdrobn. Weronka, Weroniczka, Weronisia, Nika
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. weronika ż
zdrobn. Weronka ż, Weroniczka ż, Weronisia ż, Nika ż
przym.
przest. gw. Weroniczyn[1][2]
związki frazeologiczne:
przyjdzie święta Weronika, zniesie jajka kaczka dzika
etymologia:
(1.1) łac. Berenice < gr. Βερενίκη (Berenike), gr. Φερενίκη (Ferenike) < gr. φέρω + νίκη
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
zob. też Weronika w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „przymiotniki dzierżawcze od imion” w: Poradnia językowa PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „przymiotniki dzierżawcze” w: Poradnia językowa PWN.