Wacio
Wacio (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Wacio Waciowie dopełniacz Wacia Waciów celownik Waciowi Waciom biernik Wacia Waciów narzędnik Waciem Waciami miejscownik Waciu Waciach wołacz Waciu Waciowie depr. M. i W. lm: (te) Wacie[1]
- przykłady:
- (1.1) Jeżeli wasz Wacio nie broni przed karą swego pudla, siostrzyczki, służącej, która zbiła wazon pamiątkowy po ciotecznej babce — nie pozwólcie mu być obrońcą sądowym — tem bardziej, gdy jest prawdomówny[2].
- (1.1) Słysząc to mała wróżka, zadzwoniła leciutko dzwoneczkiem i natychmiast spuścił się do Wacia obłoczek[3].
- (1.1) Matka odczytała mu list i rzekła: — Widzisz, jak Waciowi tam dobrze[4].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Wacek mos, Wacław mos, Wacława ż, Wacuś mos
- przym. Wacławowy, Wackowy, Wacusiowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Wacław
- źródła:
- ↑ Hasło „Wacio” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Janusz Korczak, Powołanie (wyd. 1905).
- ↑ Elwira Korotyńska, Wacio w zaczarowanej krainie (wyd. 1929).
- ↑ Maria Rodziewiczówna, Barcikowscy (wyd. 1908).