Wacio

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Wacio (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie zdrobn. od: Wacław
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jeżeli wasz Wacio nie broni przed karą swego pudla, siostrzyczki, służącej, która zbiła wazon pamiątkowy po ciotecznej babce nie pozwólcie mu być obrońcą sądowym tem bardziej, gdy jest prawdomówny[2].
(1.1) Słysząc to mała wróżka, zadzwoniła leciutko dzwoneczkiem i natychmiast spuścił się do Wacia obłoczek[3].
(1.1) Matka odczytała mu list i rzekła:  Widzisz, jak Waciowi tam dobrze[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Wacek, Wacuś
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Wacek mos, Wacław mos, Wacława ż, Wacuś mos
przym. Wacławowy, Wackowy, Wacusiowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Wacław + -o
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Wacław
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Wacio” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Janusz Korczak, Powołanie (wyd. 1905).
  3. Elwira Korotyńska, Wacio w zaczarowanej krainie (wyd. 1929).
  4. Maria Rodziewiczówna, Barcikowscy (wyd. 1908).