Vollendung

Vollendung (język niemiecki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ukończenie, zakończenie

(1.2) uwieńczenie, zwieńczenie, ukoronowanie

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Vollendung	die Vollendungen
dopełniacz	der Vollendung	der Vollendungen
celownik	der Vollendung	den Vollendungen
biernik	die Vollendung	die Vollendungen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Vollenden n, Vollender m, Vollenderin ż

czas. vollenden

przym. vollendet

przysł. vollends

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: