Turyńczyk
Turyńczyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Turyńczyk Turyńczycy dopełniacz Turyńczyka Turyńczyków celownik Turyńczykowi Turyńczykom biernik Turyńczyka Turyńczyków narzędnik Turyńczykiem Turyńczykami miejscownik Turyńczyku Turyńczykach wołacz Turyńczyku Turyńczycy
- przykłady:
- (1.1) W ramach niemieckiej świadomości narodowej mieszkańcy NRD byli zorientowani na swój region ojczysty; tzn. identyfikowali się jako Saksończycy, Brandenburczycy, Pomorzanie, Turyńczycy, Ślązacy itd.[2]
- (1.1) Kiedy nazajutrz po bitwie notariusze królewscy zaczęli spisywać jeńców, okazało się, że byli wśród nich rycerze z całej Rzeszy, więc Bawarczycy, Łużyczanie, Szwabowie, Fryzowie, Turyńczycy, Sasi, Frankowie, Westfalczycy, Austriacy, Niemcy znad Renu, Pomorzanie i Inflantczycy[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 301.
- ↑ Kai Struve, Bernard Linek, Jörg Lüer, Fenomen nowoczesnego nacjonalizmu w Europie Środkowej, s. 127, Państwowy Instytut Naukowy, Instytut Śląski w Opolu, 1997.
- ↑ Leon Koczy, Grunwald: dzień chwały polskiego orężna, s. 28, Nakładem Towarzystwa Społeczno-Oświatowego im. Gen. Władysława Sikorskiego, 1960.