Tartuffe

Tartuffe (język polski)

Elmira i Tartuffe (1.1)

wymowa:

‹Tartif›

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) liter. teatr. tytułowa postać komedii Moliera „Świętoszek”

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przen. świętoszek, obłudnik i hipokryta

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Tartuffe	Tartuffe'owie
dopełniacz	Tartuffe'a	Tartuffe'ów
celownik	Tartuffe'owi	Tartuffe'om
biernik	Tartuffe'a	Tartuffe'ów
narzędnik	Tartuffe'em	Tartuffe'ami
miejscownik	Tartuffie	Tartuffe'ach
wołacz	Tartuffe'ie	Tartuffe'owie

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Tartuffe	Tartuffe'owie
dopełniacz	Tartuffe'a	Tartuffe'ów
celownik	Tartuffe'owi	Tartuffe'om
biernik	Tartuffe'a	Tartuffe'ów
narzędnik	Tartuffe'em	Tartuffe'ami
miejscownik	Tartuffie	Tartuffe'ach
wołacz	Tartuffe'ie	Tartuffe'owie

przykłady:

(1.1) W „Świętoszku” Molier stworzył świetną ekspozycję, w zręczny sposób charakteryzując obie strony konfliktu: świętoszków, z Tartuffe'em na czele i sprzeciwiającej im się grupie, świadomej fałszywości Tartuffe'a.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) tartuffe

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) postać literacka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. Tartuffe < wł. tartufo → trufla

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: