samodzielność

samodzielność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niezależność, uniezależnienie

(1.2) rzad. cecha tego co zostało samodzielnie wykonane

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	samodzielność
dopełniacz	samodzielności
celownik	samodzielności
biernik	samodzielność
narzędnik	samodzielnością
miejscownik	samodzielności
wołacz	samodzielności

przykłady:

(1.1) Stawiamy na samodzielność naszych wychowanków.

(1.1) Obecnie 95 % gepardów grzywiastych ginie nie osiągnąwszy samodzielności.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) niesamodzielność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. samodzielny

czas. samodzielnieć ndk.

przysł. samodzielnie, samodzielniej, niesamodzielnie

zaim. sam

rzecz. sam mrz, samosia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. samodzielny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) independence, self-reliance
• azerski: (1.1) müstəqillik
• białoruski: (1.1) самастойнасць ż
• czeski: (1.1) samostatnost ż
• duński: (1.1) selvstændighed w
• esperanto: (1.1) sendependeco
• holenderski: (1.1) zelfstandigheid ż
• łotewski: (1.1) patstāvība ż
• niemiecki: (1.1) Selbständigkeit ż
• nowogrecki: (1.1) αυτοεξυπηρέτηση ż
• rosyjski: (1.1) самостоятельность ż
• szwedzki: (1.1) självständighet w
• turecki: (1.1) bağımsızlık
• ukraiński: (1.1) самостійність ż
• węgierski: (1.1) önállóság

źródła: