gaduła

gaduła (język polski)

wymowa:

IPA: [ɡaˈduwa], AS: [gaduu̯a] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński lub męskoosobowy

(1.1) osoba nadmiernie rozmowna; osoba, która dużo mówi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gaduła	gaduły
dopełniacz	gaduły	gaduł
celownik	gadule	gadułom
biernik	gadułę	gaduły
narzędnik	gadułą	gadułami
miejscownik	gadule	gadułach
wołacz	gaduło	gaduły

lub

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gaduła	gaduły
dopełniacz	gaduły	gadułów
celownik	gadule	gadułom
biernik	gadułę	gadułów
narzędnik	gadułą	gadułami
miejscownik	gadule	gadułach
wołacz	gaduło	gaduły
ndepr. M. i W. lm: (ci) gadułowie

przykłady:

(1.1) Jeśli zaprosimy dziś wieczorem Julię, nie porozmawiamy zbyt dużo. Prawdziwa z niej gaduła.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nieznośny gaduła

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gadatliwość ż, gadałka ż, gadanina ż, gadulstwo n, gadanie n

przym. gadatliwy, gadulski

czas. gadać, wygadać, wygadywać

wykrz. gadanie, gadu-gadu

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chatterer, chatterbox, wind-bag
• arabski: (1.1) ثرثار
• białoruski: (1.1) mężczyzna гаварун m, балбатун m, kobieta гаваруха ż, балбатуха ż, лапатуха ż
• duński: (1.1) snakkemaskine w, snakkehoved n, sludrechatol n, sludrehoved n, snakker w
• esperanto: (1.1) babilemulo, babilulo
• estoński: (1.1) lobiseja, lobasuu, latatara
• francuski: (1.1) péronnelle
• górnołużycki: (1.1) blaba ż, blada m/ż, bledźak m
• hebrajski: (1.1) פטפטן
• interlingua: (1.1) confabulator
• kazachski: (1.1) сөйлемпаз
• litewski: (1.1) zaunius, zvėga
• niemiecki: (1.1) Plappertasche ż
• rosyjski: (1.1) forma męska болтун m, forma żeńska болтунья ż
• szwedzki: (1.1) pratmakare w, kobieta pratmakerska w
• wilamowski: (1.1) švocc m lub ż, śwoc m lub ż
• włoski: (1.1) chiacchierone, ciarlone

źródła: