ów

ów (język polski)

wymowa:

​, IPA: [uf], AS: [uf], zjawiska fonetyczne: wygł.

​

znaczenia:

zaimek

(1.1) ten (o którym już była mowa)

(1.2) bliżej nieokreślona osoba lub rzecz

(1.3) daw. on

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	ów		owa	owo	owi	owe
dopełniacz	owego		owej	owego	owych
celownik	owemu		owej	owemu	owym
biernik	owego	ów	ową	owo	owych	owe
narzędnik	owym		ową	owym	owymi
miejscownik	owym		owej	owym	owych
wołacz	ów		owa	owo	owi	owe

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zaim. ówdzie, owędy

związki frazeologiczne:

ten czy ów • tego czy owego

etymologia:

od prasł. *ovъ, od rdzenia praindoeur. *h₂ewo-

por. chorw. ovaj i mac. овој

uwagi:

Forma „owy” jest niepoprawna.

Błędem jest używanie formy „owe” jako formy rodzaju nijakiego, jedyną poprawną formą mianownika, biernika i wołacza tego rodzaju jest „owo”.

Poważnym błędem jest też nieodmienianie tego zaimka, np. „widziałem się z ów kolegą” (zamiast „widziałem się z owym kolegą”), „spotkałem ów koleżankę” (zamiast „spotkałem ową koleżankę”).

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) that
• esperanto: (1.1) tiu ĉi, ĉi tiu
• francuski : (1.1) celui-là
• hiszpański: (1.1) aquel
• interlingua: (1.2) aquelle
• łaciński: (1.1) ille
• rosyjski: (1.1) тот, оный

źródła: