piórnik

piórnik (język polski)

piórniki (1.1)

piórnik (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈpʲjurʲɲik], AS: [pʹi ̯urʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zwykle podłużne etui z przyborami szkolnymi; zob. też piórnik w Wikipedii

(1.2) reg. zwyczaj wspólnego darcia pierza przez dziewczęta i kobiety

(1.3) środ. więz. grzebień

(1.4) slang. głupiec

(1.5) gw. (Warmia i Mazury) wsypa na pierzynę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	piórnik	piórniki
dopełniacz	piórnika	piórników
celownik	piórnikowi	piórnikom
biernik	piórnik	piórniki
narzędnik	piórnikiem	piórnikami
miejscownik	piórniku	piórnikach
wołacz	piórniku	piórniki

przykłady:

(1.1) Przed wyjściem do szkoły włożył do piórnika ołówek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. śl. fyjderbiksa, fyjderkasta

(1.2) zob. wyskubek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pióro n

zdrobn. piórniczek mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też piórnik w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pencil case, pencil box
• czeski: (1.1) penál m
• francuski: (1.1) plumier m, trousse ż
• hiszpański: (1.1) estuche m, plumier m
• japoński: (1.1) 筆箱(ふでばこ), 筆入れ(ふでいれ)
• jidysz: (1.1) פּענאַל m (penal)
• kaszubski: (1.1) piórnik m
• niemiecki: (1.1) Federmäppchen n, Mäppchen n, Schreibmäppchen n, Federtasche ż, Federkasten m, Federschachtel ż, przest. Schieferkasten m, Federbüchse, Federmappe, austr. Federpennal n
• nowogrecki: (1.1) γραφιδοθήκη ż
• rosyjski: (1.1) пена́л m
• węgierski: (1.1) tolltartó
• wilamowski: (1.1) fāderpu̇ttła n
• włoski: (1.1) astuccio m, portalapis m, portamatite m, portapenne m

źródła:

piórnik (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) piórnik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pióro n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: