francuski

francuski (język polski)

francuska (1.1) flaga

Le français est une langue romane parlée comme lan­gue maternelle principale­ment en France (y compris outre-mer), dont elle est originaire (la " langue d’oïl "), en Belgique (en Wallonie et à Bruxelles), à Monaco, dans plusieurs provinces et territoires du Canada (principalement au Québec, mais aussi en Ontario et au Nouveau-Brunswick) et en Suisse romande (le français est l'une des quatre langues officielles de la Suisse).

francuski (2.1)

wymowa:

IPA: [frãnˈʦ̑usʲci], AS: [frãncusʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do Francji lub Francuzów; związany lub wywodzący się z Francji

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język urzędowy Francji, części Belgii, Szwajcarii, Kanady oraz kilkunastu innych państw; zob. też język francuski w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	francuski		francuska	francuskie	francuscy	francuskie
dopełniacz	francuskiego		francuskiej	francuskiego	francuskich
celownik	francuskiemu		francuskiej	francuskiemu	francuskim
biernik	francuskiego	francuski	francuską	francuskie	francuskich	francuskie
narzędnik	francuskim		francuską	francuskim	francuskimi
miejscownik	francuskim		francuskiej	francuskim	francuskich
wołacz	francuski		francuska	francuskie	francuscy	francuskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Kupiłem dzisiaj wyborne francuskie wino.

(2.1) We Francji francuski ma status języka urzędowego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) narodowość francuska • obywatelstwo francuskie • klucz francuski • frank francuski • buldog francuski • francuskie imperium kolonialne • alfabet francuski • republika francuska • ogród francuski • owczarek francuski Briard • tamaryszek francuski • czop francuski • węzeł francuski • klon francuski • mały gończy anglo-francuski • zamek francuski (zamek skałkowy typu francuskiego) • bilard francuski • francuski kalendarz republikański • szach. obrona francuska

(2.1) uczyć się / używać francuskiego • posługiwać się / władać francuskim

synonimy:

(1.1) galijski

(2.1) francuszczyzna, język francuski

antonimy:

(1.1) niefrancuski, antyfrancuski

(2.1) niefrancuski

hiperonimy:

(1.1) europejski

(2.1) romański

hiponimy:

(1.1) północnofrancuski, południowofrancuski, wschodniofrancuski, zachodniofrancuski, środkowofrancuski

(2.1) frankoprowansalski, prowansalski

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Francja ż, francuszczyzna ż, Francuz m, francuz m, Francuzka ż, Francuzek m, franca ż, francuskość ż

czas. sfrancuzić, francuzieć

związki frazeologiczne:

ciasto francuskie • francuski pocałunek (pocałunek francuski) • miłość francuska • francuska choroba • francuski piesek

etymologia:

pol. Francja

uwagi:

tłumaczenia:

• amharski: (1.1) ፈረንሳይኛ; (2.1) ፈረንሳይኛ
• angielski: (1.1) French; (2.1) French
• arabski: (1.1) فرنسية (2.1) ;فرنسي
• baskijski: (1.1) frantses, frantziar; (2.1) frantses
• białoruski: (1.1) французскі; (2.1) французская ż
• bośniacki: (1.1) francuski; (2.1) francuski
• chorwacki: (1.1) francuski; (2.1) francuski
• czeski: (1.1) francouzský; (2.1) francouzština ż
• duński: (1.1) fransk; (2.1) fransk
• esperanto: (1.1) franca; (2.1) la franca lingvo, la franca
• estoński: (1.1) prantsuse
• fiński: (1.1) ranskalainen
• francuski: (1.1) français; (2.1) français m
• gudźarati: (1.1) ફ્રાન્સીસી (phrānsīsī); (2.1) ફ્રાંસીસી ż (phrānsīsī)
• hebrajski: (2.1) צרפתית ż
• hindi: (1.1) फ़्राँसीसी, फ़्राँसीसी ż; (2.1) फ़्राँसीसी, फ़्राँसीसी ż
• hiszpański: (1.1) francés; (2.1) francés
• holenderski: (1.1) Frans; (2.1) Frans n
• interlingua: (1.1) francese; (2.1) francese
• inuktitut: (2.1) ᐅᐃᕖᑎᑐᑦ (uiviititut)
• islandzki: (1.1) franskur; (2.1) franska ż
• japoński: (2.1) フランス語, 仏語
• jidysz: (1.1) פֿראַנצייזיש (francejzisz); (2.1) פֿראַנצייזיש n (francejzisz)
• kataloński: (1.1) francès
• koreański: (2.1) 프랑스어
• litewski: (1.1) prancūziškas
• łaciński: (1.1) Gallicus, Francogallica
• łotewski: (1.1) franču, francisks; (2.1) franču valoda ż
• niemiecki: (1.1) französisch; (2.1) Französisch n
• nowogrecki: (1.1) γαλλικός; (2.1) γαλλικά n
• ormiański: (1.1) ֆրանսիական; (2.1) ֆրանսերեն
• rosyjski: (1.1) французский; (2.1) французский m
• słowacki: (1.1) francúzsky; (2.1) francúzština ż
• sranan tongo: (2.1) Franstongo
• szwedzki: (1.1) fransk; (2.1) franska w
• tahitański: (1.1) farāni
• tajski: (2.1) ภาษาฝรั่งเศส
• ukraiński: (1.1) французький; (2.1) французька ż
• wietnamski: (2.1) tiếng Pháp
• włoski: (1.1) francese; (2.1) francese

źródła:

francuski (język bośniacki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) francuski

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Francuska

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

francuski (język chorwacki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) francuski

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) jęz. (język) francuski

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Francuska

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: