powstaniec

powstaniec (język polski)

powstańcy (1.1)

wymowa:

IPA: [pɔˈfstãɲɛʦ̑], AS: [pofstãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) uczestnik powstania zbrojnego, insurekcji

(1.2) daw. gwara więz. chłopiec-żebrak

(1.3) daw. gwara więz. nowicjusz w rzemiośle złodziejskim

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	powstaniec	powstańcy
dopełniacz	powstańca	powstańców
celownik	powstańcowi	powstańcom
biernik	powstańca	powstańców
narzędnik	powstańcem	powstańcami
miejscownik	powstańcu	powstańcach
wołacz	powstańcu/powstańcze	powstańcy

przykłady:

(1.1) Pomnik „Mały powstaniec” to symbol udziału dzieci i młodzieży walczących w powstaniu warszawskim.

(1.1) Był powstańcem styczniowym i w ramach represji odebrano mu majątek i zesłano na Syberię.

składnia:

kolokacje:

(1.1) powstaniec warszawski • powstaniec listopadowy • powstaniec styczniowy

synonimy:

(1.1) insurgent

(1.2) pętak

(1.3) pętak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. powstanie n

przym. powstańczy, powstaniowy

czas. powstawać (powstać)

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) insurgent
• białoruski: (1.1) паўстанец m
• francuski: (1.1) insurgé m
• kazachski: (1.1) көтерілісші
• niemiecki: (1.1) Aufständische m
• rosyjski: (1.1) повстанец m
• ukraiński: (1.1) повстанець m
• włoski: (1.1) insorto m

źródła: