bydło

bydło (język polski)

bydło (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbɨdwɔ], AS: [bydu̯o] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) roln. zootechn. ogólne określenie zwierząt hodowlanych wywodzących się od tura lub innych dzikich przedstawicieli rodziny krętorogich; zob. też bydło w Wikipedii

(1.2) zool. w polskiej systematyce biologicznej: udomowieni potomkowie tura

(1.3) przen. obraź. określenie ludzi zachowujących się w sposób przywodzący na myśl zachowanie stada bydła (1.1)

(1.4) st.pol. mienie

(1.5) st.pol. żywot, byt, istnienie

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bydło
dopełniacz	bydła
celownik	bydłu
biernik	bydło
narzędnik	bydłem
miejscownik	bydle
wołacz	bydło

przykłady:

(1.1) Te ubogie pola z trudem żywiły niewielkie stadko bydła.

(1.2) Bydło domowe wywodzi się od tura Bos taurus.

(1.3) To bydło, nie ludzie… Tłocząc się przy wejściu, o mało nie stratowali się nawzajem…

składnia:

kolokacje:

(1.1) bydło mleczne / hodowlane / opasowe / rzeźne / zarodowe

(1.5) dobre bydło → dobrobyt • rajskie / ziemskie bydło

synonimy:

(1.1) rogacizna, krowy

(1.2) bydło domowe

(1.3) tłuszcza, tłum, dzicz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bydlak mos

zdrobn. bydełko n

przym. bydlęcy

czas. bydlić

związki frazeologiczne:

cudze bydło dojniejsze • robić bydło • styczeń, styczeń wszystko studzi – ziemię, bydło, ludzi

etymologia:

zachodnioprasł. *bydlo → 'miejsce pobytu, zamieszkania'.

Polskie znaczenie 'zwierzęta domowe' pochodzi wtórnie od sensu 'posiadłość, majątek', rozwiniętego z pierwotnego znaczenia prasłowiańskiego.

uwagi:

(1.1-2) samiec bydła: byk, samica bydła: krowa

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cattle; (1.2) domestic cattle
• czeski: (1.1) dobytek m
• duński: (1.1) kvæg n; (1.2) kvæg n
• esperanto: (1.1) brutaro
• fenicki: (1.1) 𐤁𐤒𐤓
• francuski: (1.1) bétail m, bestiaux m lm; (1.2) bétail m, bestiaux m lm; (1.3) racaille ż, foule ż
• hiszpański: (1.1) ganado m; (1.3) ganado m, chusma ż
• jidysz: (1.1) פֿיך n (fich), גרויסע) בהמה) ż ((grojse) behejme)
• łaciński: (1.1) taurus; (1.2) taurus
• niemiecki: (1.1) Vieh n
• nowogrecki: (1.1) γελάδια n; (1.3) όχλος m, αλητεία ż, πλέμπα ż
• pendżabski: (1.1) ਪਸ਼ੂ
• portugalski: (1.1) gado m
• rosyjski: (1.1) скот m, быдло n; (1.2) скот m, быдло n; (1.3) скот m, быдло n
• sanskryt: (1.1) पशु m
• ukraiński: (1.1) худоба ż; (1.2) худоба ż
• wilamowski: (1.1) fii n, fī n, fiih n
• włoski: (1.1) bestiame m; (1.3) gentaglia ż

źródła:

bydło (język dolnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) mieszkanie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. bydliś

przym. bydleński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bydło (język górnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) mieszkanie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. bydlić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: