mizantropia

mizantropia (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmʲizãnˈtrɔpʲja], AS: [mʹizãntropʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niechęć do ludzi, do obcowania z nimi; zob. też mizantropia w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	mizantropia
dopełniacz	mizantropii
celownik	mizantropii
biernik	mizantropię
narzędnik	mizantropią
miejscownik	mizantropii
wołacz	mizantropio

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) filantropia

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mizantrop m, mizantropka ż

czas. mizantropijny, mizantropiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. misanthrōpía < gr. μισέω + ἄνθρωπος → nienawidzę + człowiek

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) misanthropy
• arabski: (1.1) بغض البشرية
• białoruski: (1.1) мізантропія ż, чалавеканенавісніцтва n
• duński: (1.1) misantropi w
• francuski: (1.1) misanthropie
• hiszpański: (1.1) misantropía ż
• niemiecki: (1.1) Misanthropie
• nowogrecki: (1.1) μισανθρωπία ż
• portugalski: (1.1) misantropia
• rosyjski: (1.1) мизантропия
• włoski: (1.1) misantropia

źródła: