graniczyć: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
m +ru |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
* duński: (1.1) [[grænse]] |
* duński: (1.1) [[grænse]] |
||
* niemiecki: (1.1) [[grenzen]] |
* niemiecki: (1.1) [[grenzen]] |
||
* rosyjski: (1.1) [[граничить]], [[примыкать]]; (1.2) [[граничить]], [[доходить]] |
|||
* szwedzki: (1.1) [[gränsa]] |
* szwedzki: (1.1) [[gränsa]] |
Wersja z 23:55, 24 sie 2007
graniczyć (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik niedokonany
- (1.1) mieć wspólną granicę
- (1.2) (1.1) w odniesieniu do uczuć, stanu fizycznego lub psychicznego
- odmiana:
- (1) przesz. ja graniczyłem/graniczyłam, ty graniczyłeś/graniczyłaś, on graniczył, ona graniczyła, ono graniczyło, my graniczyliśmy/graniczyłyśmy, wy graniczyliście/graniczyłyście, oni graniczyli, one graniczyły; ter. ja graniczę, ty graniczysz, on, ona, ono graniczy, my graniczymy, wy graniczycie, oni graniczą; przysz. ja będę graniczył/~a, ty będziesz graniczył/~a, on będzie graniczył, ona będzie graniczyła, ono będzie graniczyło, my będziemy graniczyli/graniczyły, wy będziecie graniczyli/graniczyły, oni będą graniczyli, one będą graniczyły
- przykłady:
- (1.1) Polska graniczy z Niemcami.
- (1.2) Jego zachowanie graniczy z obłąkaniem.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. granica; czas. ograniczać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia: