graniczyć: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PBbot (dyskusja | edycje)
wstawienie modelu koniugacji; wer.: User:Peter Bowman
Linia 37: Linia 37:
{{meronimy}}
{{meronimy}}
{{pokrewne}}
{{pokrewne}}
: {{rzecz}} [[graniczenie]] {{n}}, [[granica]]
: {{rzecz}} [[granica]] {{f}}, [[graniczenie]] {{n}}, [[ograniczenie]] {{n}}, [[ograniczanie]] {{n}},
: {{czas}} [[ograniczać]]
: {{czas}} [[ograniczać]] {{ndk}}, [[ograniczyć]] {{dk}}
: {{przym}} [[graniczny]], [[bezgraniczny]]
: {{przym}} [[graniczny]]
{{frazeologia}} [[graniczyć z cudem]]
{{frazeologia}}
: [[graniczyć z cudem]]
{{etymologia}}
{{etymologia}}
{{uwagi}}
{{uwagi}}

Wersja z 20:26, 19 lip 2015

graniczyć (język polski)

wymowa:
IPA[ɡrãˈɲiʧ̑ɨʨ̑], AS[grãńičyć], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) mieć wspólną granicę, sąsiadować
(1.2) (w odniesieniu do uczuć, stanu fizycznego lub psychicznego) być bliskim, być podobnym, przypominać
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Polska graniczy z Niemcami.
(1.2) Jego zachowanie graniczy z obłąkaniem.
składnia:
(1.1-2) graniczyć z + N.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sąsiadować
(1.2) zakrawać, ocierać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. granica ż, graniczenie n, ograniczenie n, ograniczanie n,
czas. ograniczać ndk., ograniczyć dk.
przym. graniczny
związki frazeologiczne:
graniczyć z cudem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: