powstaniec

powstaniec (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈfstãɲɛʦ̑], AS: [pofstãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) uczestnik powstania zbrojnego, insurekcji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	powstaniec	powstańcy
dopełniacz	powstańca	powstańców
celownik	powstańcowi	powstańcom
biernik	powstańca	powstańców
narzędnik	powstańcem	powstańcami
miejscownik	powstańcu	powstańcach
wołacz	powstańcu/powstańcze	powstańcy

przykłady:

(1.1) Pomnik „Mały powstaniec” to symbol udziału dzieci i młodzieży w powstaniu warszawskim.

(1.1) Był powstańcem styczniowym i w ramach represji odebrano mu majątek i zesłano na Syberię.

składnia:

kolokacje:

(1.1) powstaniec warszawski, powstaniec listopadowy, powstaniec styczniowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. powstanie

przym. powstańczy, powstaniowy

czas. powstawać (powstać)

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) insurgent
• francuski: (1.1) insurgé m
• kazachski: (1.1) көтерілісші
• niemiecki: (1.1) Aufständische m
• rosyjski: (1.1) повстанец m
• włoski: (1.1) insorto

źródła: