bezużyteczny

bezużyteczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛzuʒɨˈtɛʧ̑nɨ], AS: [bezužytečny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, z którego nie ma żadnego użytku

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bezużyteczny		bezużyteczna	bezużyteczne	bezużyteczni	bezużyteczne
dopełniacz	bezużytecznego		bezużytecznej	bezużytecznego	bezużytecznych
celownik	bezużytecznemu		bezużytecznej	bezużytecznemu	bezużytecznym
biernik	bezużytecznego	bezużyteczny	bezużyteczną	bezużyteczne	bezużytecznych	bezużyteczne
narzędnik	bezużytecznym		bezużyteczną	bezużytecznym	bezużytecznymi
miejscownik	bezużytecznym		bezużytecznej	bezużytecznym	bezużytecznych
wołacz	bezużyteczny		bezużyteczna	bezużyteczne	bezużyteczni	bezużyteczne

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. użytkownik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) useless
• hiszpański: (1.1) inservible, inútil
• kazachski: (1.1) пайдасыз
• niemiecki: (1.1) nutzlos
• rosyjski: (1.1) бесполезный
• turecki: (1.1) abes

źródła: