Słowianin

Słowianin (język polski)

wymowa:

IPA: [swɔˈvʲjä̃ɲĩn], AS: [su̯ovʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) etn. przedstawiciel jednego z ludów indoeuropejskich, posługujący się językiem słowiańskim, zamieszkujący wschodnią i południowo-wschodnią część Europy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Słowianin	Słowianie
dopełniacz	Słowianina	Słowian
celownik	Słowianinowi	Słowianom
biernik	Słowianina	Słowian
narzędnik	Słowianinem	Słowianami
miejscownik	Słowianinie	Słowianach
wołacz	Słowianinie	Słowianie

przykłady:

(1.1) Niektórzy przodkowie Słowian mogli mieszkać w Europie już 3-4 tys. lat temu - sądzą naukowcy z Bydgoszczy, którzy badają zróżnicowanie DNA Słowian.

(1.1) Do Słowian zalicza się Polaków, Czechów, Słowaków, Serbołużyczan, Białorusinów, Rosjan, Ukraińców, Łemków, Bośniaków, Bułgarów, Chorwatów, Czarnogórców, Macedończyków, Serbów i Słoweńców.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Europejczyk

hiponimy:

(1.1) Polak, Czech, Słowak, Serbołużyczanin, Białorusin, Rosjanin, Ukrainiec, Łemko, Bośniak, Bułgar, Chorwat, Czarnogórzec, Macedończyk, Serb, Słoweniec

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Słowianka ż

przym. słowiański

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Slav
• arabski: (1.1) سلافي
• czeski: (1.1) Slovan
• francuski: (1.1) Slave
• interlingua: (1.1) slavo
• norweski (bokmål): (1.1) slaver
• nowogrecki: (1.1) Σλάβος
• rosyjski: (1.1) славянин m
• slovio: (1.1) Slav, Slavian, Slavianic
• słowacki: (1.1) Slovan m
• włoski: (1.1) slavo m

źródła: