høj

høj (język duński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wysoki

(1.2) głośny

rzeczownik, rodzaj wspólny

(2.1) wzgórze, pagórek

odmiana:

(1.1) høj, højt, høje; st. wyższy højere; st. najwyższy højest

(2.1) en høj, højen, høje, højene

przykłady:

(1.1) En høj mand på et højt bjerg sang med høje toner. → Wysoki mężczyzna na wysokiej górze śpiewał w wysokiej tonacji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) bakke

antonimy:

(1.1) lav

(1.2) stille

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. højt

rzecz. højhed

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: