konwencjonalny

konwencjonalny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃nvɛ̃nʦ̑ʲjɔ̃ˈnalnɨ], AS: [kõnvẽncʹi ̯õnalny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zgodny z konwencjami; tradycyjny, pospolity

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	konwencjonalny		konwencjonalna	konwencjonalne	konwencjonalni	konwencjonalne
dopełniacz	konwencjonalnego		konwencjonalnej	konwencjonalnego	konwencjonalnych
celownik	konwencjonalnemu		konwencjonalnej	konwencjonalnemu	konwencjonalnym
biernik	konwencjonalnego	konwencjonalny	konwencjonalną	konwencjonalne	konwencjonalnych	konwencjonalne
narzędnik	konwencjonalnym		konwencjonalną	konwencjonalnym	konwencjonalnymi
miejscownik	konwencjonalnym		konwencjonalnej	konwencjonalnym	konwencjonalnych
wołacz	konwencjonalny		konwencjonalna	konwencjonalne	konwencjonalni	konwencjonalne

przykłady:

(1.1) Odkryliśmy, że społeczne środowiska kobiet, które nigdy nie były zamężne, charakteryzuje presja na dostosowanie się do konwencjonalnego stylu życia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) konwencjonalny model rodziny

synonimy:

(1.1) banalny, powszechny, klasyczny, zwyczajowy

antonimy:

(1.1) niekonwencjonalny, innowacyjny, nietypowy, oryginalny, dziwaczny, ekscentryczny, ekstrawagancki, nietradycyjny, niezwykły, nowatorski, nowy, odkrywczy, pionierski, prekursorski, śmiały

wyrazy pokrewne:

rzecz. konwencja ż, konwencjonalność ż

przysł. konwencjonalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) conventional
• arabski: (1.1) كلاسيكي, عادي
• francuski: (1.1) de convention, conventionnel
• interlingua: (1.1) conventional
• szwedzki: (1.1) konventionell

źródła: