pupil

pupil (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpupʲil], AS: [pupʹil], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) osoba, którą ktoś lubi bardziej od innych, wyróżnia ją

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) być czyimś pupilem

synonimy:

(1.1) pupilek

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pupilek, pupilka

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. pupille z łac. pupillus (chłopiec-sierota)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) favourite, pet
• esperanto: (1.1) favorato
• niemiecki: (1.1) Liebling m

źródła:

pupil (język angielski)

dilated pupil (1.2)

wymowa:

IPA: /pjuːpəl/

wymowa amerykańska; lm wymowa amerykańska

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) uczeń

(1.2) anat. źrenica

odmiana:

(1.1-2) lp pupil; lm pupils

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) student

antonimy:

(1.1) teacher

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pupil (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) anat. źrenica

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. pupilo

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. pupilla

uwagi:

źródła: