Wiktoria

Wiktoria (język polski)

wymowa:

IPA: [vʲikˈtɔrʲja], AS: [vʹiktorʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) mit. rzym. bogini i uosobienie zwycięstwa, utożsamiana z grecką Nike; zob. też Wiktoria (mitologia) w Wikipedii

(1.2) imię żeńskie pochodzenia łacińskiego; zob. też Wiktoria (imię) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Wiktoria
dopełniacz	Wiktorii
celownik	Wiktorii
biernik	Wiktorię
narzędnik	Wiktorią
miejscownik	Wiktorii
wołacz	Wiktorio

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Wiktoria	Wiktorie
dopełniacz	Wiktorii	Wiktorii
celownik	Wiktorii	Wiktoriom
biernik	Wiktorię	Wiktorie
narzędnik	Wiktorią	Wiktoriami
miejscownik	Wiktorii	Wiktoriach
wołacz	Wiktorio	Wiktorie

przykłady:

(1.2) Lubię tańczyć z Wiktorią.

składnia:

kolokacje:

(1.2) królowa / mieć na imię / nazywać się / święta Wiktoria

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też Wiktoria w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Victoria; (1.2) Victoria
• arabski: (1.2) فيكتوريا
• czeski: (1.2) Viktoria ż, Viktorie ż
• łaciński: (1.1) Victoria
• nowogrecki: (1.2) Βικτόρια
• słowacki: (1.1) Viktória ż; (1.2) Viktória ż
• szwedzki: (1.2) Viktoria
• włoski: (1.2) Vittoria ż

źródła: