głupota

głupota (język polski)

wymowa:

IPA: [ɡwuˈpɔta], AS: [gu̯upota] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niedostatek rozumu przejawiający się brakiem bystrości, nieumiejętnością rozpoznawania istoty rzeczy, związków przyczynowo-skutkowych, przewidywania i kojarzenia

(1.2) wypowiedź, zachowanie, czyn pozbawiony sensu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	głupota
dopełniacz	głupoty
celownik	głupocie
biernik	głupotę
narzędnik	głupotą
miejscownik	głupocie
wołacz	głupoto

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	głupota	głupoty
dopełniacz	głupoty	głupot
celownik	głupocie	głupotom
biernik	głupotę	głupoty
narzędnik	głupotą	głupotami
miejscownik	głupocie	głupotach
wołacz	głupoto	głupoty

przykłady:

(1.1) Najbardziej rozpowszechnione we wszechświecie są wodór i głupota.

(1.2) Przestań już opowiadać te głupoty! Nikt ci nie wierzy!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) bzdura, nonsens, brednia, idiotyzm

antonimy:

(1.1) mądrość, inteligencja

wyrazy pokrewne:

zob. głupi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stupidity
• arabski: (1.1) حماقة (1.2) غباء ż أفن, بله
• duński: (1.1) dumhed w
• francuski: (1.1) stupidité ż, bêtise ż
• hebrajski: (1.1) טפשות ż (tipszut)
• hiszpański: (1.1) estupidez ż, tontería ż
• islandzki: (1.1) heimska ż, flónska ż, einfeldni ż
• jidysz: (1.1) טיפּשות n (tipszes)
• niemiecki: (1.1) Dummheit ż
• nowogrecki: (1.1) ηλιθιότητα ż, βλακεία ż
• rosyjski: (1.1) глупость ż
• szwedzki: (1.1) dumhet w

źródła: