kompletny

kompletny (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃mˈplɛtnɨ], AS: [kõmpletny], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) cały, będący w komplecie

(1.2) całkowity, zupełny

odmiana:

(1.1-2) lp kompletny m, kompletna ż, kompletne n; lm kompletni mos, kompletne nmos

przykłady:

(1.2) Próba zainteresowania mieszkańców dzielnicy kulturą i sztuką skończyła się kompletnym fiaskiem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kompletny zestaw

(1.2) kompletna bzdura

synonimy:

antonimy:

(1.1) niekompletny, niecały

wyrazy pokrewne:

rzecz. komplet

przysł. kompletnie

czas. kompletować, skompletować, dekompletować, zdekompletować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) complete, utter
• arabski: (1) كامل
• duński: (1.1,2) komplet
• esperanto: (1.1,2) kompleta, senmanka
• hiszpański: (1.1) completo
• niemiecki: (1.1) komplett
• rosyjski: (1.1) круглый
• szwedzki: (1.1-2) komplett
• włoski: (1.1) completo

źródła: