czynnik

czynnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑ɨ̃ɲːik], AS: [čỹ•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) przyczyna wywołująca określone zjawisko lub skutek

(1.2) mat. każda z liczb, które mnożymy przez siebie

(1.3) mat. stat. każda ze zmiennych powstała po redukcji zbioru danych za pomocą analizy czynnikowej

odmiana:

(1.1-3) lp czynnik, ~a, ~owi, ~, ~iem, ~u, ~u; lm ~i, ~ów, ~om, ~i, ~ami, ~ach, ~i

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.2) ~ pierwszy

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czyn m, czynność ż

przym. czynnikowy, czynny

przysł. czynnie

czas. czynić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) agent, element; (1.2) factor
• hiszpański: (1.1) factor m, agente m, elemento m; (1.2-3) factor
• niemiecki: (1.1) Agens n; (1.2) Faktor m
• rosyjski: (1.1) фактор m
• szwedzki: (1.1-2) faktor w

źródła: