bogini

bogini (język polski)

wymowa:

IPA: [bɔˈɟĩɲi], AS: [boǵĩńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. bóstwo rodzaju żeńskiego

(1.2) przen. piękna, cudowna kobieta

odmiana:

(1.1-2) lp bogini, ~, ~, ~ę, ~ą, ~, ~; lm ~e, bogiń, ~om, ~e, ~ami, ~ach, ~e

przykłady:

(1.1) W tej świątyni oddawano cześć bogini Wenus.

(1.2) Moja żona to prawdziwa bogini.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) rzecz. boginka ż, bóg m; przym. boski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) zob. bóg

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) goddess
• czeski: (1.1) bohyně ż
• duński: (1.1) gudinde w
• esperanto: (1.1) diino
• francuski: (1.1) déesse ż
• hiszpański: (1.1) diosa ż
• islandzki: (1.1) gyðja ż
• jidysz: (1.1) געטין ż (getin)
• niemiecki: (1.1) Göttin ż
• nowogrecki: (1.1) θεά ż
• rosyjski: (1.1) богиня ż
• szwedzki: (1.1) gudinna w
• włoski: (1.1) dea ż

źródła: