wołać

wołać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvɔwaʨ̑], AS: [vou̯ać]

znaczenia:

czasownik

(1.1) wzywać kogoś, kierować do kogoś głośne wołanie

(1.2) nazywać kogoś

(1.3) przekazywać coś krzykiem

odmiana:

(1) woł|ać, koniugacja I

przykłady:

(1.1) Tyle razy cię wołałem, a ty twierdzisz, że nic nie słyszałaś?

(1.2) W podstawówce wołali na mnie „Gałązka”.

(1.3) Niektórzy śmiali się, ale większość wołała: „zabierzecie go ze sceny!”.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ~ do telefonu, ~ kelnera

synonimy:

(1.1) wzywać, prosić

(1.3) mówić, krzyczeć

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wołacz

czas. przywoływać (przywołać), nawoływać, wołanie

związki frazeologiczne:

etymologia:

wołać o pomstę do nieba

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) voki
• francuski: (1.1,3) appeler; (1.2) s'appeller
• polski język migowy: (1.1)
• szwedzki: (1.1) ropa
• włoski: (1.1-1.3) chiamare

źródła: