kord

kord (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔrt], AS: [kort], zjawiska fonetyczne: wygł.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) st.pol. krótki miecz, używany zazwyczaj przez niższe warstwy społeczeństwa; zob. też kord w Wikipedii

(1.2) mocne włókno syntetyczne służące do wzmacniania opon samochodowych.

odmiana:

(1.1) lp kord|, ~u, ~owi, ~, ~em, ~zie, ~zie; lm ~y, ~ów, ~om, ~y, ~ami, ~ach, ~y; (1.2) lp kord|, ~u, ~owi, ~, ~em, ~zie, ~zie; blm

przykłady:

(1.1) Giermek podniósł kord i rzucił się z furią na wroga.

(1.2) Opona przetarła się – widać już kord!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) miecz, czeczuga, karabela; (1.2) włókno

antonimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) kordelas

związki frazeologiczne:

(1.1) z kordem a boso, zobacz też: przysłowia o broni

etymologia:

(1.1) tur. i pers. kardas

uwagi:

Użyj szablonu {{podobne}} do wskazania podobnej pisowni, lub szablonu {{zoblistę}} w uwagach.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cutlass
• duński: (1.1) kårde, sværd
• litewski: (1.1) kardas
• perski: (1.1) kard
• turecki: (1.1) kard

źródła:

kord (esperanto)

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) struna

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. kordo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi: