wycieraczka

wycieraczka (język polski)

wycieraczka (1.1)

wycieraczka (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌvɨʨ̑ɛˈraʧ̑ka], AS: [vyćeračka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ruchomy element wyposażenia pojazdów, oczyszczający szybę z nieczystości ograniczających widoczność; zob. też wycieraczka w Wikipedii

(1.2) zwykle prostokątna mata leżąca w wejściu do budynku lub na granicy pomieszczeń służąca do oczyszczenia butów; zob. też wycieraczka (do butów) w Wikipedii

odmiana:

(1) lp wycieracz|ka, ~ki, ~ce, ~kę, ~ką, ~ce, ~ko; lm ~ki, ~ek, ~kom, ~ki, ~kami, ~kach, ~ki

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wycieranie; czas. wycierać

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wiper; (1.2) doormat
• francuski: (1.1) essuie-glace m; (1.2) paillasson m
• grecki: (1.1) υαλοκαθαριστήρας m; (1.2) χαλάκι n
• hiszpański: (1.1) limpiaparabrisas m; (1.2) felpudo m, esterilla ż
• niemiecki: (1.1) Scheibenwischer m; (1.2) Fußmatte ż
• szwedzki: (1.1) dörrmatta
• węgierski: (1.1) ablaktörlő
• włoski: (1.1) tergicristallo m