dworzec

dworzec (język polski)

dworzec (1.1) kolejowy

dworzec (1.1) autobusowy

wymowa:

IPA: [ˈdvɔʒɛʦ̑], AS: [dvožec] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) miejsce przyjazdu, odjazdu i postoju autobusów lub pociągów wraz z budynkiem przystosowanym do obsługi pasażerów (kasami, poczekalnią, punktami gastronomicznymi itp.); zob. też dworzec w Wikipedii

(1.2) obiekt przystosowany do obsługi ruchu i transportu lotniczego lub promowego

(1.3) daw. dwór

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dworzec	dworce
dopełniacz	dworca	dworców
celownik	dworcowi	dworcom
biernik	dworzec	dworce
narzędnik	dworcem	dworcami
miejscownik	dworcu	dworcach
wołacz	dworcu	dworce

przykłady:

(1.1) Umówiłem się z nimi na dworcu dziesięć minut przed odjazdem autobusu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dworzec autobusowy / kolejowy

(1.2) dworzec lotniczy / promowy

synonimy:

(1.2) port, terminal

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) bagażownia, kasa, poczekalnia

wyrazy pokrewne:

przym. dworcowy

rzecz. podwórze n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zob. stacja, przystanek

tłumaczenia:

• abchaski: (1.1) астанциа
• angielski: (1.1) station
• arabski: (1.1) محطة ż
• baskijski: (1.1) geltoki
• czeski: (1.1) stanice, nádraží; (1.2) terminál; (1.3) dvůr
• dolnołużycki: (1.1) dwórnišćo n
• esperanto: (1.1) stacidomo
• francuski: (1.1) gare ż
• górnołużycki: (1.1) dwórnišćo n
• hiszpański: (1.1) estación ż
• islandzki: (1.1) stöð ż
• niemiecki: (1.1) Bahnhof m
• nowogrecki: (1.1) σταθμός m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) вокзал
• ukraiński: (1.1) вокза́л m
• wilamowski: (1.1) banhöf m

źródła: