offen

offen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈɔfən] ​ IPA: [ˈɔfn̩ɐ] IPA: [ˈɔfn̩stn̩]

​ ​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) otwarty

(1.2) publiczny, ogólnie dostępny

(1.3) fryzj. o włosach rozpuszczony

w funkcji przysłówka

(2.1) otwarcie

odmiana:

(1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der offene ein offener offener	die offene eine offene offene	das offene ein offenes offenes	die offenen offenen offene
Gen.	słaba mieszana mocna	des offenen eines offenen offenen	der offenen einer offenen offener	des offenen eines offenen offenen	der offenen offenen offener
Dat.	słaba mieszana mocna	dem offenen einem offenen offenem	der offenen einer offenen offener	dem offenen einem offenen offenem	den offenen offenen offenen
Akk.	słaba mieszana mocna	den offenen einen offenen offenen	die offene eine offene offene	das offene ein offenes offenes	die offenen offenen offene

(1.2) st. wyższy offener; st. najwyższy am offensten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.3) eine offene Frisur • offenes Haar • offene Haare

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Offenheit ż, Öffentlichkeit ż, Öffnung ż

czas. öffnen

przym. öffentlich, geöffnet

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: