uzda

uzda (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jeźdz. zootechn. część uprzęży konia, muła lub osła; zob. też ogłowie w Wikipedii

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uzda	uzdy
dopełniacz	uzdy	uzd
celownik	uździe	uzdom
biernik	uzdę	uzdy
narzędnik	uzdą	uzdami
miejscownik	uździe	uzdach
wołacz	uzdo	uzdy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ogłowie, kantar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uździenica ż, uzdeczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bridle
• bułgarski: (1.1) юзда ż
• hiszpański: (1.1) brida ż
• kazachski: (1.1) жүген
• nowogrecki: (1.1) χαλινάρι n
• rosyjski: (1.1) узда ż
• wilamowski: (1.1) caum m

źródła:

uzda (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cugiel, uzda

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uzda	uzdy
dopełniacz	uzdy	uzd
celownik	uzdě	uzdám
biernik	uzdu	uzdy
wołacz	uzdo	uzdy
miejscownik	uzdě	uzdách
narzędnik	uzdou	uzdami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: