norka

norka (język polski)

norka (1.2)

norka (1.3)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: nora

(1.2) mała nora

(1.3) zool. zwierzę z każdego z dwóch gatunków z rodziny łasicowatych: norka europejska lub norka amerykańska; zob. też norka w Wikipedii

(1.4) zob. norki

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	norka	norki
dopełniacz	norki	norek
celownik	norce	norkom
biernik	norkę	norki
narzędnik	norką	norkami
miejscownik	norce	norkach
wołacz	norko	norki

przykłady:

(1.2) Myszka wykopała sporą norkę i tam pierwszy raz powiła.

(1.3) Trzymał norki w małych klatkach z drucianym podłożem.

składnia:

kolokacje:

(1.3) norka europejska • norka amerykańska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) zagłębienie

(1.3) zwierzę

(1.4) futro

hiponimy:

(1.3) nurka, wizon

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nora ż, nornik mzw, nornica ż, norowanie n, norowiec mzw, norki lm nmos

czas. norować ndk.

przym. norkowy, norowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) (1.2) pol. nora + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: nora

• abenaki: (1.3) mosbas
• angielski: (1.3) mink
• białoruski: (1.3) норка ż
• czeski: (1.3) norek m
• francuski: (1.3) vison m
• hiszpański: (1.3) visón m
• niemiecki: (1.3) Nerz m
• nowogrecki: (1.3) βιζόν n
• portugalski: (1.3) visom m, vison m
• rosyjski: (1.3) норка ż
• słowacki: (1.3) norok m, norka ż
• włoski: (1.3) visone m

źródła:

norka (język słowacki)

norka (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zool. norka – powszechna nazwa zwierząt z gatunku norka amerykańska lub norka europejska

(1.2) norka – skóra

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) norok

(1.2) norok

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. norok m

przym. norkový, norčí

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: