kumpelka

kumpelka (język polski)

wymowa:

IPA: [kũmˈpɛlka], AS: [kũmpelka], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. dobra koleżanka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kumpelka	kumpelki
dopełniacz	kumpelki	kumpelek
celownik	kumpelce	kumpelkom
biernik	kumpelkę	kumpelki
narzędnik	kumpelką	kumpelkami
miejscownik	kumpelce	kumpelkach
wołacz	kumpelko	kumpelki

przykłady:

(1.1) Baśka to moja dobra kumpelka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kompanka, kumpela, współtowarzyszka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kumpela ż, kumplostwo n, kumplowanie n, skumplowanie n, zakumplowanie n

forma męska kumpel m

czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.

przym. kumpelski, kumplowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gal pal, galpal

źródła: