benedyktyn

benedyktyn (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛ̃nɛˈdɨktɨ̃n], AS: [bẽnedyktỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) członek zakonu utworzonego przez świętego Benedykta z Nursji

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) likier korzenno-ziołowy

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) klasztor benedyktynów

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Benedykt mos, benedyktynka ż

przym. pobenedyktyński, benedyktyński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) benedictine
• białoruski: (1.1) бенедыкцін m
• czeski: (1.1) benediktin m, benediktýn m
• interlingua: (1.1) benedictino
• rosyjski: (1.1) бенедиктин m
• słowacki: (1.1) benediktín m

źródła: