-ek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Olafbot (dyskusja | edycje)
zmiana "==" na "__TOC__\n==", dodanie apostrofów na końcu przykładu
Olafbot (dyskusja | edycje)
usuwane zbędne dwa apostrofy na końcu linii
Linia 66: Linia 66:
{{odmiana}}
{{odmiana}}
{{przykłady}}
{{przykłady}}
: (1.1) ''[[dar]] + [[-ek]]'' → [[dárek]]''
: (1.1) ''[[dar]] + [[-ek]]'' → [[dárek]]
{{składnia}}
{{składnia}}
{{kolokacje}}
{{kolokacje}}

Wersja z 03:31, 18 wrz 2018

Podobna pisownia Podobna pisownia: eeʹǩǩeeˊǩǩekeḱÉKék

-ek (język polski)

wymowa:
IPA[ɛk], AS[ek]
znaczenia:

przyrostek

(1.1) tworzy zdrobnienia rzeczowników rodzaju męskiego
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) domek, piesek, Piotrek
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) -ik, -unio
antonimy:
(1.1) -isko
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przyr. -ka, -ko
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *-kъ
uwagi:
Współcześnie używane głównie do tworzenia zdrobnień od wyrazów zakończonych na „-k”, „-g”, „-ch” i „-r”, wyrazów z ruchomym „e”, wyrazów z głoskami „-y-” i „-i-” w temacie oraz wyrazów rodzaju męskoosobowego[1]. (Te ostatnie zazwyczaj w liczbie mnogiej są używane w postaci form deprecjatywnych). W innych przypadkach bardziej produktywny jest przyrostek „-ik[2].
Formy niektórych przypadków wyrazów utworzonych przy użyciu tego przyrostka zależą od konkretnego wyrazu.
Formą dopełniacza liczby pojedynczej jest zawsze „-ka” w wyrazach rodzaju męskozwierzęcego i męskoosobowego.
Formą biernika liczby pojedynczej jest zawsze „-ek” w wyrazach r. męskorzeczowego, „-ka” w wyrazach r. męskozwierzęcego i męskoosobowego.
Formą mianownika i wołacza liczby mnogiej jest zawsze „-ki” w wyrazach r. męskorzeczowego i męskozwierzęcego. W wyrazach r. męskoosobowego taka forma jest formą deprecjatywną, formą standardową jest „-kowie”.
Formą biernika liczby mnogiej jest „-ków” w wyrazach r. męskoosobowego, a w pozostałych – „-ki”.
zobacz słowa kończące się na „-ek”
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „-ek” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 151.
  2. Hasło „-ik” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 210.

-ek (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

przyrostek

(1.1) tworzy zdrobnienia rzeczowników rodzaju męskiego
odmiana:
przykłady:
(1.1) dar + -ekdárek
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przyr. -ka
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Zazwyczaj występuje przy tym alternacja iloczasu samogłosek[1].
zobacz słowa kończące się na „-ek”
źródła:
  1. Elżbieta Szczepańska, Zdrobnienia dawniej i dziś – kilka uwag na materiale czeskim i polskim, „Bohemistyka” nr 4/2009, s. 251.