metropolita

metropolita (język polski)

metropolici (1.1) Kijowa i Rusi

wymowa:

IPA: [ˌmɛtrɔpɔˈlʲita], AS: [metropolʹita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. arcybiskup zajmujący czołowe miejsce w prowincji kościelnej – metropolii; zob. też metropolita w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	metropolita	metropolici
dopełniacz	metropolity	metropolitów
celownik	metropolicie	metropolitom
biernik	metropolitę	metropolitów
narzędnik	metropolitą	metropolitami
miejscownik	metropolicie	metropolitach
wołacz	metropolito	metropolici

przykłady:

(1.1) Może skończy się ta farsa, że formalnie diecezja jest częścią polskiej prowincji kościelnej i formalnie podlega – na pośmiewisko chyba – polskiemu metropolicie, arcybiskupowi Gniezna?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. metropolitan

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) arcybiskup, hierarcha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. metropolia ż, metropolitan m

przym. metropolitarny, metropolitalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) митрополит m

źródła:

metropolita (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) rel. metropolita

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	metropolita	metropolité / metropoliti
dopełniacz	metropolity	metropolitů
celownik	metropolitovi	metropolitům
biernik	metropolitu	metropolity
wołacz	metropolito	metropolité
miejscownik	metropolitovi	metropolitech
narzędnik	metropolitou	metropolity

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. metropole ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: