samodzielność

samodzielność (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niezależność, uniezależnienie

(1.2) rzad. cecha tego co zostało samodzielnie wykonane

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	samodzielność
dopełniacz	samodzielności
celownik	samodzielności
biernik	samodzielność
narzędnik	samodzielnością
miejscownik	samodzielności
wołacz	samodzielności

przykłady:

(1.1) Stawiamy na samodzielność naszych wychowanków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) niesamodzielność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. samodzielny

czas. samodzielnieć ndk.

przysł. samodzielnie, samodzielniej, niesamodzielnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. samodzielny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) independence, self-reliance
• azerski: (1.1) müstəqillik
• czeski: (1.1) samostatnost ż
• esperanto: (1.1) sendependeco
• niemiecki: (1.1) Selbständigkeit ż
• nowogrecki: (1.1) αυτοεξυπηρέτηση ż
• rosyjski: (1.1) самостоятельность ż
• szwedzki: (1.1) självständighet w
• turecki: (1.1) bağımsızlık

źródła: