wychowawca

wychowawca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨxɔˈvafʦ̑a], AS: [vyχovafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba kształtująca charakter i zachowanie innych

(1.2) osoba opiekująca się dzieckiem lub grupą dzieci (w szkole, przedszkolu, domu dziecka itp.)

(1.3) szkoln. nauczyciel opiekujący się klasą w szkole (zarządzający dziennikiem, organizujący spotkania z rodzicami, prowadzący godzinę wychowawczą)

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wychowawca	wychowawcy
dopełniacz	wychowawcy	wychowawców
celownik	wychowawcy	wychowawcom
biernik	wychowawcę	wychowawców
narzędnik	wychowawcą	wychowawcami
miejscownik	wychowawcy	wychowawcach
wołacz	wychowawco	wychowawcy

przykłady:

(1.1) Profesor był wychowawcą wielu zdolnych archeologów.

(1.3) Nasz wychowawca zorganizował świetną wycieczkę klasową na Dzień Nauczyciela.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wychowawcza ż, wychowawczyni ż, wychowanie n, wychowawstwo n, wychowanek, wychowanka

czas. wychowywać, wychować

przym. wychowawczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) مؤدب
• białoruski: (1.1) выхавальнік m, выхавацель m; (1.2) выхавальнік m, выхавацель m
• francuski: (1.2) surveillant m
• niemiecki: (1.2) Erzieher m; (1.3) Klassenlehrer m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  
• rosyjski: (1.2) воспитатель m, pot. дошкольник m

źródła: