spójność

spójność (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ścisłe przystawanie do siebie elementów czego

(1.2) chem. przyciąganie się wzajemne atomów lub cząsteczek określonej substancji na skutek działania sił wewnętrznych

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) Fundusz Spójności / spójność asortymentu / spójność fal / spójność marki / spójność pomiarowa / spójność regionalna / spójność społeczna / spójność terytorialna

synonimy:

(1.1) jednolitość, jedność, koherencja, koherentność, kohezja, zborność, zgodność, zwartość

antonimy:

(1.1) niespójność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spajanie n, spojenie n, spójnik mrz

czas. spajać ndk., spoić dk.

przym. spójny

przysł. spójnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. spójny + pol. -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cohesion, coherence, coherency
• francuski: (1.1) cohérence ż
• hiszpański: (1.1) cohesión ż
• kaszubski: (1.1) zemkłosc ż, przëlga ż
• niemiecki: (1.1) Schlüssigkeit ż, Kohärenz ż; (1.2) Kohäsion ż
• włoski: (1.1) coerenza ż

źródła: