wykuć

wykuć (język polski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) pot. uczn. szkoln. nauczyć się na pamięć

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wykucie n, kucie n, kujon m, kujonka ż, kowal m, kowalicha ż, kowalik m, kuźnia ż, kuczer mos, kujonienie n, kujownia ż, podkucie n

czas. kuć ndk., kować ndk., wykuwać ndk., odkuć dk., odkuwać ndk., zakuć dk., zakuwać ndk., przykuć dk., przykuwać ndk., okuć dk., okuwać ndk., obkuć się dk., kujonić ndk.

związki frazeologiczne:

wykuć na pamięć

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) pauken
• rosyjski: (1.1) вызубрить dk., выдолбить dk., вытвердить dk.

źródła: