-ek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+odmiana (byłbym rad, gdyby ktoś umiał to ładniej ująć) |
dr., +synonim, +uwaga |
||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
{{kolokacje}} |
{{kolokacje}} |
||
{{synonimy}} |
{{synonimy}} |
||
: (1.1) [[-unio]] |
: (1.1) [[-ik]], [[-unio]] |
||
{{antonimy}} |
{{antonimy}} |
||
: (1.1) [[-isko]] |
: (1.1) [[-isko]] |
||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
{{pokrewne}} [[-ka]], [[-ko]] |
{{pokrewne}} [[-ka]], [[-ko]] |
||
{{frazeologia}} |
{{frazeologia}} |
||
{{etymologia}} |
{{etymologia}} |
||
: ''od'' {{etym|prasł|*-kъ}} |
|||
{{uwagi}} |
{{uwagi}} |
||
: Współcześnie używane głównie do tworzenia zdrobnień od wyrazów zakończonych na „-k”, „-g”, „-ch” i „-r”, wyrazów z ruchomym „e” oraz wyrazów z głoskami „-y-” i „-i-” w temacie<ref>{{Doroszewski1980|hasło=-ek|strony=151}}</ref>. W innych przypadkach bardziej produktywny jest przyrostek „[[-ik]]”<ref>{{Doroszewski1980|hasło=-ik|strony=210}}</ref>. |
|||
: Formy niektórych przypadków wyrazów utworzonych przy użyciu tego przyrostka zależą od konkretnego wyrazu. |
: Formy niektórych przypadków wyrazów utworzonych przy użyciu tego przyrostka zależą od konkretnego wyrazu. |
||
:: Formą dopełniacza liczby pojedynczej jest zawsze „-ka” w wyrazach rodzaju męskozwierzęcego i męskoosobowego. |
:: Formą dopełniacza liczby pojedynczej jest zawsze „-ka” w wyrazach rodzaju męskozwierzęcego i męskoosobowego. |
||
| Linia 53: | Linia 55: | ||
* włoski: (1.1) [[ello]], [[etto]] |
* włoski: (1.1) [[ello]], [[etto]] |
||
{{źródła}} |
{{źródła}} |
||
<references /> |
|||
Wersja z 12:00, 25 wrz 2016
-ek (język polski)
- znaczenia:
przyrostek
- (1.1) tworzy zdrobnienia rzeczowników rodzaju męskiego
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik -ek -ki / -kowie dopełniacz -ku / -ka -ków celownik -kowi -kom biernik -ek / -ka -ki / -ków narzędnik -kiem -kami miejscownik -ku -kach wołacz -ku -ki / -kowie
- składnia:
- antonimy:
- (1.1) -isko
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- Współcześnie używane głównie do tworzenia zdrobnień od wyrazów zakończonych na „-k”, „-g”, „-ch” i „-r”, wyrazów z ruchomym „e” oraz wyrazów z głoskami „-y-” i „-i-” w temacie[1]. W innych przypadkach bardziej produktywny jest przyrostek „-ik”[2].
- Formy niektórych przypadków wyrazów utworzonych przy użyciu tego przyrostka zależą od konkretnego wyrazu.
- Formą dopełniacza liczby pojedynczej jest zawsze „-ka” w wyrazach rodzaju męskozwierzęcego i męskoosobowego.
- Formą biernika liczby pojedynczej jest zawsze „-ek” w wyrazach r. męskorzeczowego „-ka” w wyrazach r. męskozwierzęcego i męskoosobowego.
- Formą mianownika i wołacza liczby mnogiej jest zawsze „-ki” w wyrazach r. męskorzeczowego i męskozwierzęcego. W wyrazach r. męskoosobowego taka forma jest formą deprecjatywną, formą standardową jest „-kowie”.
- Formą biernika liczby mnogiej jest „-ków” w wyrazach r. męskoosobowego, a w pozostałych – „-ki”.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) le, et
- esperanto: (1.1) -et-
- francuski: (1.1) et
- łaciński: (1.1) lus
- niemiecki: (1.1) -chen, -lein
- rosyjski: (1.1) ик
- włoski: (1.1) ello, etto
- źródła:
- ↑ Hasło „-ek” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 151.
- ↑ Hasło „-ik” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 210.