Berlin

Berlin (język polski)

Berlin (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈbɛrlʲĩn], AS: [berlʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto, stolica Niemiec; zob. też Berlin w Wikipedii

(1.2) geogr. toponim, nazwa kilku miejscowości i gmin w USA

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Berlin	Berliny
dopełniacz	Berlina	Berlinów
celownik	Berlinowi	Berlinom
biernik	Berlin	Berliny
narzędnik	Berlinem	Berlinami
miejscownik	Berlinie	Berlinach
wołacz	Berlinie	Berliny

przykłady:

(1.1) Mój znajomy mieszka w Berlinie.

składnia:

kolokacje:

być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Berlinie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Berlina • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Berlina • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Berlina • mieszkaniec / mieszkanka Berlina • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Berlinie • pochodzić z Berlina • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Berlina

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. berlińczyk m, berlinianka ż, berlinka ż

przym. berliński, podberliński

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Berlin

(1.2) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Berlin
• arabski: (1.1) برلين
• baskijski: (1.1) Berlin
• białoruski: (1.1) Берлін m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) Бэрлін m
• chorwacki: (1.1) Berlin m
• czeski: (1.1) Berlín
• dolnołużycki: (1.1) Barliń
• dolnośląski: (1.1) Perlin
• duński: (1.1) Berlin n
• esperanto: (1.1) Berlino
• francuski: (1.1) Berlin
• górnołużycki: (1.1) Berlin
• gruziński: (1.1) ბერლინი
• hiszpański: (1.1) Berlín ż
• interlingua: (1.1) Berlin
• islandzki: (1.1) Berlín
• japoński: (1.1) ベルリン, 伯林
• jidysz: (1.1) בערלין (berlin)
• koreański: (1.1) 베를린 (Bereullin)
• litewski: (1.1) Berlynas
• niemiecki: (1.1) Berlin
• nowogrecki: (1.1) Βερολίνο n
• ormiański: (1.1) Բեռլին
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)  ,    
• pruski: (1.1) Berlīns m
• rosyjski: (1.1) Берлин m
• słowacki: (1.1) Berlín
• szwedzki: (1.1) Berlin
• tajski: (1.1) เบอร์ลิน
• ukraiński: (1.1) Берлін m
• węgierski: (1.1) Berlin
• włoski: (1.1) Berlino ż

źródła:

Berlin (język angielski)

Berlin (1.1)

wymowa:

bryt. IPA: /bə(ɹ)ˈlɪn/, SAMPA: /b@(r)"lIn/

amer.: IPA: [bɚˈlɪn], SAMPA: /b@`"lIn/

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Berlin

odmiana:

(1.1) blm

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Berlin (język baskijski)

Berlin (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Berlin

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. berlindar

przym. berlindar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Berlin (język duński)

Berlin (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna, rodzaj nijaki

(1.1) geogr. Berlin

odmiana:

przykłady:

(1.1) Jeg flytter til Berlin for at lære tysk. → Przeprowadzam się do Berlina, aby nauczyć się niemieckiego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Vestberlin, Østberlin

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. berliner

przym. berlinsk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Berlin (język francuski)

Berlin (1.1)

wymowa:

IPA: [bɛʁ.lɛ̃]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) geogr. Berlin

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Berlin (interlingua)

Berlin (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Berlin

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Berlin (język niemiecki)

Berlin (1.1)

wymowa:

IPA: [bɛʁˈliːn] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna

(1.1) geogr. Berlin (miasto)

(1.2) geogr. adm. Berlin (niemiecki kraj związkowy)

odmiana:

(1.1) blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	(das) Berlin
dopełniacz	(des) Berlin Berlins
celownik	(dem) Berlin
biernik	(das) Berlin

przykłady:

(1.1) Ich wohne in Berlin. → Mieszkam w Berlinie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Hauptstadt, Stadt

(1.2) Bundesland

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Berliner m, Berlinerin ż, Berlinisch n, Berlinale ż

przym. berlinisch, Berliner

czas. berlinern

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Baden-Württemberg • Bayern • Brandenburg • Berlin • Bremen • Hamburg • Hessen • Mecklenburg-Vorpommern • Niedersachsen • Nordrhein-Westfalen • Rheinland-Pfalz • Saarland • Sachsen • Sachsen-Anhalt • Schleswig-Holstein • Thüringen

źródła:

Berlin (język szwedzki)

Berlin (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Berlin

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: stolice krajów Europy w języku szwedzkim

źródła:

Berlin (język węgierski)

Berlin (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Berlin

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: