studentka

studentka (język polski)

wymowa:

IPA: [stuˈdɛ̃ntka], AS: [studẽntka], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: student

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	studentka	studentki
dopełniacz	studentki	studentek
celownik	studentce	studentkom
biernik	studentkę	studentki
narzędnik	studentką	studentkami
miejscownik	studentce	studentkach
wołacz	studentko	studentki

przykłady:

(1.1) Moja siostra jest studentką trzeciego roku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. studia nmos, studiowanie n, studencik m

forma męska student

czas. studiować ndk., postudiować dk.

przym. studencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: student

• albański: (1.1) studente ż
• czeski: (1.1) studentka ż
• duński: (1.1) studine w
• esperanto: (1.1) studentino
• francuski: (1.1) étudiante ż
• hiszpański: (1.1) estudiante ż
• kataloński: (1.1) estudianta ż, alumna ż
• niemiecki: (1.1) Studentin ż
• nowogrecki: (1.1) φοιτήτρια ż
• rosyjski: (1.1) студе́нтка ż
• wilamowski: (1.1) śtudaentyn ż, stüdentyn ż
• włoski: (1.1) studentessa ż

źródła:

studentka (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) studentka

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. studium, studie, student, studovna

przym. studentský, studijní

czas. studovat

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: