pogodny

pogodny (język polski)

pogodna (1.1) aura

pogodna (1.2) twarz

wymowa:

IPA: [pɔˈɡɔdnɨ], AS: [pogodny] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odznaczający się ładną pogodą, brakiem opadów; słoneczny, bezchmurny

(1.2) książk. pełen spokoju, wesoły, odznaczający się pogodą ducha

(1.3) książk. wyrażający takie cechy; wesoły, sympatyczny

odmiana:

przykłady:

(1.1) Dlaczego w taki pogodny dzień siedzisz w domu? Wyszedłbyś na dwór.

(1.2) Damian jest bardzo pogodnym człowiekiem.

(1.3) Miło widzieć u ciebie wreszcie pogodną twarz.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pogodny dzień/wieczór • pogodne lato • pogodna jesień/wiosna/jesień • pogodne niebo

(1.2) pogodny człowiek

(1.3) pogodna twarz • pogodne usposobienie • pogodny nastrój/uśmiech

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pogoda ż, pogodność ż, pogodynka ż, niepogoda ż

przym. pogodowy

przysł. pogodnie

czas. pogodnieć ndk., rozpogodzić się dk., rozpogadzać się ndk.

związki frazeologiczne:

z pogodnym czołem

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.2) بشوش
• francuski: (1.2) serein

źródła: