symetria

symetria (język polski)

wymowa:

​, IPA: [sɨ̃ˈmɛtrʲja], AS: [sỹmetrʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mat. określenie endomorfizmu przestrzeni euklidesowych; zob. też symetria (przekształcenie) w Wikipedii

(1.2) właściwość danego przedmiotu, według której możliwe jest podzielenie go na dwie identyczne połówki

(1.3) równowaga i zgodność między poszczególnymi elementami jakiejś całości

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	symetria
dopełniacz	symetrii
celownik	symetrii
biernik	symetrię
narzędnik	symetrią
miejscownik	symetrii
wołacz	symetrio

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

symetria dwuboczna • oś symetrii • płaszczyzna symetrii • środek symetrii

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. symetryczność ż

przym. symetryczny

przysł. symetrycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. symétrie < łac. symmetria < gr. συμμετρία (symmetría) < gr. sým-metros → współmierny

uwagi:

zob. też symetria w Wikipedii

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Matematyka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) symmetry
• francuski: (1.1) symétrie ż
• hiszpański: (1.1) simetría ż
• interlingua: (1.1) symmetria
• jidysz: (1.1) סימעטריע ż (simetrje)
• niemiecki: (1.1) Symmetrie ż
• rosyjski: (1.1) симме́трия ż
• szwedzki: (1.1) symmetri w
• włoski: (1.1) simmetria ż

źródła: