skromny

skromny (język polski)

skromny (1.2) pokój

wymowa:

IPA: [ˈskrɔ̃mnɨ], AS: [skrõmny], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niemający potrzeby wyróżniania się

(1.2) w prostym stylu, pozbawionym ozdób

(1.3) niewielki

(1.4) o niewielkich dochodach

(1.5) powściągliwy lub wstydliwy w relacjach z osobami przeciwnej płci

odmiana:

przykłady:

(1.1) Nie warto być skromnym, gdyż ludzi skromnych docenia się dopiero po śmierci.

(1.2) Była ubrana w skromny kapelusik podróżny.

(1.3) Jego skromne dochody nie pozwalały na wystawne życie.

(1.4) A on teraz liczy sam, że ma ze sto tysięcy długów, a to skromny człowiek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nieśmiały, umiarkowany, cichy, milczący, skryty, spokojny, wyciszony, prosty, łagodny

(1.2) bezpretensjonalny, niewyszukany, pospolity, surowy, zgrzebny, zwyczajny, zwykły

(1.3) mały, malutki, maleńki, nieduży, nieobfity, skąpy, szczupły, tyci, ubogi

(1.4) biedny, ubogi

(1.5) nieśmiały, obyczajny, przyzwoity, pruderyjny, moralny

antonimy:

(1.1) głośny, nieskromny, zwracający uwagę, nieumiarkowany, nieprzyzwoity, pretensjonalny

(1.2) barokowy, bogaty, ozdobny, wyrafinowany, wyszukany, wystawny, zdobny

(1.3) duży, obfity, liczny, znaczny

(1.4) bogaty

(1.5) bezwstydny, bezpruderyjny, frywolny, nieprzyzwoity, nieskromny, swobodny, śmiały, wyzywający, zuchwały

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skromność ż, nieskromność ż, skromniś m, skromnisia ż

przym.

zdrobn. skromniutki, skromniuteńki

przysł. skromnie, skromniutko, skromniuteńko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) modest, decent; (1.2) demure, chaste; (1.3) modest, slender
• arabski: (1.1) بسيط (1.2) متواضع
• duński: (1.1,3) beskeden
• rosyjski: (1.1) скромный

źródła: