osobnik

osobnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔˈsɔbʲɲik], AS: [osobʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) jednostkowy okaz gatunku; zob. też osobnik w Wikipedii

(1.2) osoba, człowiek

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. osoba ż

przym. osobny, osobniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) individual; (1.2) specimen
• esperanto: (1.1) ulo; (1.2) ulo
• francuski: (1.1) individu m; (1.2) individu m
• niemiecki: (1.1) Einzelwesen n
• szwedzki: (1.1) individ w

źródła: